امروز صبح هنگام عبور از یکی از کوچهها، شاهد صحنهای بودم که همچنان در ذهنم مانده است. دختربچهای خردسال با قدمهای کوچک به ابتدای کوچه میرفت. اما ناگهان مکثی کرد، برگشت و با چهرهای پر از ترس، نگاههای مضطربش را به عقب دوخت. کنجکاو شدم و جلوتر رفتم. در ابتدای کوچه چند سگ ولگرد پرسه میزدند. همانها که باعث شدند کودک مسیرش را نیمهکاره رها کند و به عقب برگردد.
این تصویر برای من فقط یک اتفاق ساده نبود؛ بلکه یادآور مشکلی است که ماههاست در معابر عمومی شهر تکرار میشود. حضور سگهای بیسرپرست، نهتنها امنیت کودکان را تهدید میکند، بلکه آرامش خانوادهها و شهروندان را هم گرفته است.
با این حال، همیشه عدهای با عنوان «مدافعان حقوق حیوانات» در برابر هرگونه اقدام برای ساماندهی این وضعیت جبهه میگیرند. پرسش ساده این است: اگر واقعاً دغدغهی شما حمایت از این حیوانات است، چرا خودتان سرپرستیشان را نمیپذیرید؟ چرا بهجای شعار دادن، مسئولیت این موجودات را برعهده نمیگیرید و عهدهدار نگهداری و مراقبت از آنها نمیشوید؟
واقعیت این است که حضور سگهای ولگرد در سطح شهر عواقب جدی دارد:
ایجاد ترس و اضطراب در کودکان و زنان هنگام تردد در کوچه و خیابان
افزایش خطر گازگرفتگی و انتقال بیماریهایی مانند هاری
تهدید بهداشت عمومی بهدلیل زبالهگردی و پخش آلودگی
برهم زدن آرامش روانی شهروندان و ایجاد نارضایتی اجتماعی
سؤال اساسی اینجاست: چه زمانی قرار است مدیریت شهری برای چنین معضل ملموسی چارهاندیشی کند؟ امنیت کودکان در کوچهها و خیابانها موضوعی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.
⚠️«این تصویر مربوط به زمان وقوع رویداد نیست و تصویر چند ساعت بعد گرفته شده است»